2011/01/27

Ehe!

Tesadüfler beni tekrardan getirdi buraya. Uzun zamandır "artık yazma zamanı geldi" diyordum ama üşengeçliğin allah belasını versin. Geçenlerde yaklaşık 2-3 aydır görmediğim 3 insanı aynı gün gördüm. "Telefonların niye kapalı?" sorusunu fazlasıyla duydum o gün. Aslında genel olarak duyuyorum. Telefonum bozuldu ağbi benim suçum yok. "Niye telefon almıyorsun?" diye sormayın sakın. Nedenini bilmiyorum ama mutluyum yahu. Telefonsuz hayat çok güzelmiş. Ben çok sevdim.

Bayaa olmuş yazmayalı yea! Şimdi farkettim. Bu süre zarfında ben pek eğlendim canlar. Çok güzel insanlarla tanıştım. Hayatımı değiştirdim. Bildiğin değiştirdim yea. Kadıköy artık benim için çoook uzak bir anı gibi mesela. Haa gidiyorum yine ama değişti sanki. "Öehh" diyerek çıkıyorum evime atıyorum kendimi.

Yazın teptiğim bütün fırsatlar yeniden karşıma çıktı bu süre içinde. Hemen atladım tabii. Hayallerimin bir kısmını gerçekleştirdim. Geriye 1-2 tane kaldı. Onlar içinde vakit var. En mutlu olduğum kısım "Değişmişsin" lafını duymak. Tabii bu lafı beni çok iyi tanıyanlar söyleyebiliyor sadece. Ama olsun.(: Bu 2 ay boyunca bir çok yanlıştan son anda döndüm. Ama dönebildim en azından. Eskiden dilimden düşürmediğim "sonuna kadar savaşırım" lafını artık kullanmaz oldum. Güzel oldu güzel.