2010/09/07

Laflar hazırladım!

Ahh! Cumartesi günü evden çıkarken ne kadar mutluydum. En sevdiğim insanları görücektim. Neredeyse 3 aydır görmediklerime sarılacaktım doya doya. 2 gündür kapalı kaldığım evden çıktığım gün olucaktı.


Mükemmel başlayan günlerin kötü bitmesini sevmiyorum hiç. Çok mutluydum be! Niye bozdunuz mutluluğumu.


Benim hayatım lan bu! İstediğimi yaparım. İstediğim yere giderim. İstediğim insan ile birlikte olurum. Kimse karışamaz. Hayatım hakkında, yaşadıklarım hakkında kimsenin söz söylemeye hakkı yok. Beğenmiyor, tasvip etmiyor olabilirsiniz.

UMURUMDA DEĞİL!




Şu an için tek bir lafım var. O "Kadıköy bizim" havalarınız var ya. O havanızı fena söndüreceğim sizin. Öyle birilerinin arkasına sığınmam ben. Tek başımayım.

2 yorum:

piktobet dedi ki...

bir küçük huzur yok mu şu hayatta. hani ne yaptığımız, nereye gittiğimiz, kimlerle takıldığımız da başkalarının umrunda olmasa. nasıl bir konfor olurdu sahi. şu can sıkıcı hayatlarında herkes gardiyan kılığında ama. üstüne vazife olmayan işlere amade her an. boşuna değil ya, en sevdikleri hep üniformalılar.

oltaignesiyim dedi ki...

Ne yazık ki huzur yok. Gerçekten kimse benim hayatıma karışamaz. Karışmamalı. Diyeceklerim daha bitmedi.