Kafayı Kırmaya 3 Kala!

Ben sır saklamayı çok severim. Öyle böyle değil ama! Bayılırım. İnsanlar gelsin sırlarını, dertlerini anlatsın. Haa! Zaman zaman küçük pislikler yapıyorum o ayrı. Mesela bütün sırları hafızamın en uzak köşesine atarım, zamanı geldiğinde belki işe yarar diye. Şimdiye kadar çok az arkadaşımın sırrını ortalığa dökmüşümdür. Döktüysem bir açıklaması vardır zaten. Yaa o insanlar bana çok büyük kazık atmışlardır veya öyle büyük sırlardır ki tek başıma taşıyamadığım için söylemişimdir. Genelde 2.si oluyor bana. Bazı şeyleri taşıyamıyorum. Bir de ağzımdan laf alanlar vardır. Gerçi bu istisnai bir durum.

Yarkın'a özel. Adam herkesin ağzından laf alabilir. Mesela benim bir sırrımı öğrenmiş geçen gün. Sır değildi aslında, sakladığım bir şeydi. Günlerce sordu bana "Öyle mi?" diye "Yok. Öyle değil bu iş." dedim, "Hımm ben yanlış anlamışım o zaman" dedi. Meğersem Yarkın hep uzaktan uzağa ipucu topluyormuş. 1-2 olaydan sonra iyice şüphelenmeye başlamış. İsmini vermek istemediğim bir arkadaşın ağzından almış lafı. Gecenin bir yarısı aradı beni. Bağırmadı, kızmadı. Sadece "Ben sana kardeşim dedim. Ben mi bir şey yaptım? O yüzden mi söylemedin bana?! Hatam varsa söyle." dedi. Tabii beni aldı bir pişmanlık. Açıklamaya çalışıyorum ama açıklanacak bir şey yok. Hatalıyım. NE yapayım?!

Dün buluştuk, konuştuk yüz yüze. Çok kırılmış. Haklı. Ben de kırılırdım. Hayır tecrübeliyim bu konuda. En yakın kız arkadaşım da aynı mevzu yüzünden kırılmıştı bana. Neyse ki hemen affetmişti o beni. (Ne kadar salak olduğumu bildiği için kıyamıyor o bana.)(:

Bakalım Yarkın Bey ne zaman affedecek? "Affettim" dedi ama ben Yarkın'ı biraz tanıyorsam biraz yerlerde süründürecek beni. Bir süre gerilim verecek bana.